Zapamiętać sny
Chyba każdy zna to uczucie, kiedy zaraz po przebudzeniu, jasno i wyraźnie stają nam przed oczami fragmenty dopiero co przebytego snu. Jednak im mocniej staramy skupić się na ich odtworzeniu – one blakną i oddalają się.
Często bardzo realistycznie śnią się nam wydarzenia z przeszłości, nawet naszego dzieciństwa. Czy są to przyjaciele z lat szkolnych, pierwsze zauroczenia, nieżyjący krewni, w snach wszyscy oni są jakby tu i teraz. Jesteśmy w stanie dokładnie odtworzyć ich twarze, mimiki, zachowania, barwę głosu, echo śmiechu, a nawet uczucia i emocje związane z tym. Czyż to nie wspaniały koncert talentów naszej pamięci?
Dowodzi to temu, że w naszym mózgu istnieje bardzo obszerna skarbnica wspomnień. Pytanie tylko, jak się do niej świadomie dostać?
Tytułowy ślad w pamięci, to z pozoru tylko przetworzona i zakodowana w mózgu informacja, którą teoretycznie jesteśmy w stanie w dowolnym momencie odtworzyć z pamięci. Z doświadczenia wiemy, że nie jest to takie proste.
W potocznych definicjach pamięć charakteryzowana jest, jako zdolność, możliwość, predyspozycja do przyswajania i utrwalania informacji, a w następstwie przypominanie sobie ich, oraz związanych z nimi doznań, emocji, wrażeń. Za sprawą procesów myślowych, informacje te układane są w logiczną całość, spójne historie. To ogromnie ważne, gdyż zdrowa pamięć sprawia, że jesteśmy tym, kim się czujemy. To, jakimi siebie pamiętamy w całokształcie z naszych wspomnień, definiuje nasze zdanie o nas samych. Jeśli pamiętamy, że rok w rok wygrywaliśmy olimpiady matematyczne w szkole, uważamy siebie za uzdolnionego w naukach ścisłych itd. 
Teoria interferencji (Interference Theory) – zapominamy, ponieważ nowo nauczone fakty, wypierają fakty wcześniejsze (interferencja retroaktywna). Nowe fakty muszą charakteryzować się lepszą przyswajalnością dla mózgu, oraz atrakcyjniejszą formą. Wynikiem tego ma być najlepsza jakość informacji, zakodowanych w mózgu. Jak wiemy z doświadczenia, nie zawsze tak jest…
Znacie na pewno z własnego doświadczenia taką sytuację, gdy siedząc w grupie znajomych ktoś zaczyna opowiadać dowcip. Atmosfera rozluźnia się, jest zabawnie. I nagle każdy z towarzystwa stara się sobie przypomnieć zasłyszany gdzieś dowcip aby również błysnąć poczuciem humoru w otoczeniu. Nie jest to jednak takie proste. Co jest z tymi dowcipami, że choć krótkie i zabawne tak szybko ulatniają się z naszej pamięci?
Chyba każdy uczeń i student wzdychał nie raz nad ogromem zajęć szkolnych, do których kompletnie nie chce mu się zabrać. „Nie mam mocy”, mawiają młodzi ludzie zniechęceni wizją nauki. Są osoby dla których nauka nie stanowi wielkiego wyzwania. Właściwie wszystko przychodzi im gładko i osiągają przez cały etap edukacji mniejsze lub większe sukcesy.
Jeśli zdarza się nam latać spontanicznie i na krótkie trasy, nie musimy się obawiać. Zagrożone są osoby, które pokonują często różne strefy klimatyczne i dodatkowo nie zwracają uwagi na miejsca, jakie w samolocie dostają. Lot samolotem może być za pierwszym razem zdarzeniem ekscytującym. Jest to coś zupełnie nowego dla naszego umysłu i dostarcza pożywki do tworzenia zupełnie nowych wspomnień, opartych na pierwszych doświadczeniach.
I zapewne każdy z nas po tym trzykropku mógłby wstawić inne lub podobne rzeczy, których nie może zapamiętać. Jedni z nas mają problem z zapamiętywaniem rzeczy do zrobienia w ciągu dnia. Wieczorem zapisują sobie na kartkach zadanie na dzień następny, bo jeśli tego nie zrobią mają pewność, że ich nie zapamiętają. Zauważacie rozwiązanie w tym problemie? Przekonanie o tym, że czegoś nie potrafimy jest samospełniającym się proroctwem..jpg)
Niektórzy filozofowie, w tym Fryderyk Nietzsche, twierdzili, że nie ma kategorii moralnych, a dobre jest wszystko, co wzmacnia w człowieku wolę. Wola ludzka odpowiedzialna jest za czyny szlachetne i doniosłe, tylko jednostki silne mogą godnie żyć i przyczyniać się do ogólnego dobra, postępu rodzaju ludzkiego. Natomiast te słabe, bojące się żyć, unikające ryzyka, niepróbujące, niezaradne, są jedynie trybikami, które nie powinny mieć prawa głosu, a jedynie bez słowa sprzeciwu wykonywać niskie zadanie, niczym mrówki w mrowisku.