Pamięć epizodyczna, to z pewnością ulubiona pamięć człowieka, gdyż skupia się ona tylko i wyłącznie na nim samym. Może ona istnieć, dzięki działaniu pamięci semantycznej. Człowiek najlepiej zawsze pamięta zdarzenia związane z nim samym, kiedy może być głównym aktorem w scenariuszu życia. Jest to też umiejętność dokonywania introspekcji przy udziale logicznego ciągu zdarzeń, czyli odpowiednim zapamiętaniu i odtworzeniu z pamięci ciągów zdarzeń, w których graliśmy pierwsze skrzypce.
Zarówno pamięć epizodyczną, jak i pamięć semantyczną cechuje długotrwałość. W eksperymentach z pacjentami z zaburzeniami pamięci odkryto, że niektórzy z nich są w stanie opowiedzieć ze szczegółami o swoich doświadczeniach, nawet do 50 lat wstecz. Uczenie się o nas samych jest celem aktywności, istotą uczenia się. Nasz mózg wszystkie nowe zdarzenia elastycznie dostosowuje do posiadanej wiedzy i przekonań tak aby nie przyswajać danych sprzecznych, zachować w umyśle spokój. Ten typ pamięci ma bardzo wiele wspólnego z głównym problemem pamięciowym, badanym od lat przez specjalistów, czyli zapamiętywaniem. Proces uczenia w pamięci epizodycznej wpływa na trwałe zmiany w zachowaniu, natomiast proces zapamiętywania z rozwojem naszej ogólnej wiedzy. Zalety pamięci epizodycznej? Wiążą się one głównie z umiejętnością odtwarzania danych informacji z pamięci i łączenia ich w sensowną całość.
To pamięć kwalifikująca informacje do zapamiętania lub odrzucająca, czyli mająca związek z ich zapominaniem. Zanim informacje trafią do pamięci epizodycznej, są przetwarzane przez pamięć ogólną, czyli pamięć semantyczną. Zadania na temat tych typów pamięci były i są podzielone – w tym momencie nauka nie operuje wiedza, która pozwalałaby na ostateczny podział i poznanie procesów pamięciowych. Liczne badania skłaniają nas do przyjęcia tej metodologii.
Małgorzata Litwin