Pamięć epizodyczna, o której kilkakrotnie wspominaliśmy, to typ pamięci odpowiedzialnej za przechowywanie śladów w pamięci. Przechowywane są w niej zdarzenia mające swoje stałe – czas i przestrzeń. Częściowo pamięć epizodyczna łączy je w logiczną całość, nadając im sens na podstawie wzajemnych powiązań. Ciekawe postrzeżenie przestawił jeden z uczonych, badający temat pamięci epizodycznej.
Według uczonego, pamięć ludzkiej twarzy oglądanej jednego dnia w czasie krótkiej chwili, dnia następnego ma takie same szanse rozpoznania, co czysty przypadek. Wnioski płynące z tego mają bardzo poważne zastosowanie, między innymi w sprawach kryminalnych. Chodzi tu o wiarygodność świadków. Dlatego też, świadkowie zdarzenia są przesłuchiwani najszybciej jak to możliwe aby uniknąć rażących błędów przy późniejszym przesłuchaniu. Przeprowadzono eksperymenty w latach 80-tych puszczając badanym 13- sekundowy film przedstawiający kradzież. Mężczyzna wyrywający kobiecie torebkę. Twarz sprawcy widoczna była przez chwilę. Następnie badani za zadanie mieli wybrać złodzieja spośród kilku przedstawionych im twarzy. Wyniki były poniżej krytyki. Zaledwie 14% badanych odpowiedziało prawidłowo, czyli podało właściwego sprawcę, choć wszyscy oglądali ten sam film w tych samych okolicznościach. Teraz chyba każdy z nas inaczej spojrzy na wiarygodność „naocznego świadka”. Niestety podobne eksperymenty potwierdzają, że poprzez perfidne zadawanie pytań, lub sugerowanie odpowiedzi, można w dość prosty sposób manipulować pamięcią świadków i są oni gotowi przysięgać na rzeczy, które w rzeczywistością mogą nie mieć nic wspólnego z obiektywną prawdą. Dlatego też, pamięć epizodyczna, choć zdawałoby się logiczna i wnosząca uporządkowanie do naszego toku myślenia, może być także zwodnicza i łatwo podlega przeobrażeniom.
Małgorzata Litwin